Uczucia

Boję się samotności
Aż sam dziwię się sobie jak swoich uczuć się lękam,
to jest istna udręka żyć z tym ciągle w mękach.
Strach przed wyzwaniami, które zarazem są marzeniami
powoduje, że wciąż czuję się małym chłopcem,
który wysuwa kolce przed szczęściem i uśmiechem na twarzy.
Gdybym był młodszy, to być może znalazłbym środek prostszy
na moje rozterki i rozpaliłyby się przede mną iskierki
nadziei w walce ze wszystkimi słabościami ogromnymi.
Cały czas usiłuję siebie samego omamić, żyć wspomnieniami,
pięknymi chwilami, które tak naprawdę są ułudą
stając się moją zgubą, gdyż zapominam o tym wszystkim
o czym godzinami myślę, co powoduje w mojej duszy czystki.
Już przestaję wierzyć w uczucia i prawdę,
nawet moje alter ego chowa dla mnie jedno - pogardę.
Zgadłeś - boję się samotności.